Οι «μάσκες» έπεσαν… …η αλήθεια έγινε πλέον ορατή!

 

Από τη στιγμή που κατάφεραν κι έλεγξαν τα μεγάλα αστικά κέντρα —τόσο στο θέμα τής ιδιοκτησίας όσο και στο θέμα τής «ομηρίας» των πληθυσμών τους— αυτό το οποίο έπρεπε να κάνουν ήταν να «σφραγίσουν» αυτόν τον πετυχημένο σχεδιασμό …Να τον «στεγανο­ποιήσουν», ώστε να μην υπάρχουν επικίνδυνες «διαρροές», οι οποίες σε κάποια στιγμή θα στρέφονταν εναντίον τους …Να κάνουν τον περίγυρο των πόλεων εχθρικό για τους πληθυσμούς τους. Κανένα πρόβλημα! Ποιος θα τους αντιστεκόταν; Οι οικογένειες ήταν διαλυμένες και οι γειτονιές ερημωμένες. Οι γυναίκες γερνούσαν —επεκτείνοντας το «όνειρο» της φοιτητικής ζωής που έζησαν στα «υπόστεγα» εκείνα, τα οποία παρίσταναν τα Πανεπι­στήμια—! Οι φοιτητές «έπιναν μπάφους κι έπαιζαν pro»! Οι μητέρες ξαμολιούνταν με τις μεθυσμένες φίλες τους σε ξέφρενα «lady’s nights» κι άφηναν τα παιδιά τους μόνα τους μ’ ένα τάμπλετ στο χέρι να μιλάνε με «δωδεκάχρονους» φίλους τού Έπσταϊν. Οι πατέρες στο «κυνήγι» μιας «αρπαχτής» από κάποιο ευρωπαϊκό «πρόγραμμα» …Της «κονόμας» που θα τους εξασφάλιζε ένα ακόμα πιο «γυαλιστερό» αυτοκίνητο ή μια ακόμα πιο «γυαλιστερή» ερωμένη.

Όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν για τους «συνωμότες»! …Καμία «άμυνα» σε κανένα επίπεδο. Χωρίς καμία αντίσταση θα ολοκλήρωναν τον σχεδιασμό που είχαν ξεκινήσει από την πρώτη ημέρα τής ίδρυσης τής Ε.Ε. —η οποία βασίστηκε στην κοινή ευρωπαϊκή αγροτική πολιτική—. Δεν είχαν πλέον κανένα πρόβλημα να μπουν στην τελική φάση και να τον ολοκληρώσουν …Να επιτύ­χουν τον στόχο να ελέγξουν όλη τη παραγωγική γη γύρω από τις δικές τους ιδιωτικές πόλεις, οι οποίες περιτριγυρίζονται από τα «δουλοστάσια» των φτωχών, που μοιάζουν με σύγχρονα «τείχη»! Γύρω απ’ αυτά τα «τείχη» υπήρχε το πρόβλημα της «στεγανότητας. Έπρεπε αυτά τα «δουλοστάσια» στα όρια των πόλεων αναγκαστικά ν’ «ακουμπάνε» —για λόγους ασφαλείας— είτε στα δικά τους γεωργικής φύσεως φέουδα είτε στις δημόσιες δασικές εκτάσεις. Έπρεπε να είναι δικοί τους οι χώροι εκεί όπου θα υπήρχε κίνδυνος να βρουν «εκτόνωση» οι πληθυσμοί και ν’ «αδειάσουν» τις πόλεις τους.

Αυτό ήταν ένα πρόβλημα, το οποίο έπρεπε να λυθεί! Από τη στιγμή που «άλωσαν» τις πόλεις, έπρεπε να στερήσουν από τον άνθρωπο που θα τις συντηρούσε τη δυνατότητα κάθε είδους διαφυγής …Κάθε περίπτωση που θα του επέτρεπε ν’ αντισταθεί και να ζήσει με τον δικό του τρόπο …Κάθε περίπτωση να εγκαταλείψει οριστικά τα «στρατόπεδα συγκέντρω­σης» και να επιχειρήσει να «στήσει» τη ζωή του από την αρχή σε κάποιο άλλο σημείο, το οποίο δεν ελέγχονταν στον βαθμό που επιθυμούσαν. Αυτό το πρόβλημα θα το έλυναν με τη διαχείριση της καλλιεργήσιμης γης γύρω από τις πόλεις. Το σύνολο της γεωργικής πολιτικής που ακολούθησε η Ε.Ε. —στις δεκαετίες που ακολού­θησαν την ίδρυσή της— αυτόν τον στόχο υπηρετούσε! …Να δημιουργήσει έναν απαρα­βίαστο «βρόχο» γύρω από τις πόλεις, όπου είχαν σκοπό να εγκλωβίσουν μόνιμα τους ανθρώ­πους. Χρησιμο­ποιώντας τη νομοθετική της δυνατότητα και την υποχρεωτικότητα της υιοθέ­τησης της πολιτικής της από τα κράτη-μέλη —και με τη βοήθεια του άπειρου χρήματος που «τύπωναν» οι τράπεζές της—, μπόρεσε και προκάλεσε αυτές τις συνθή­κες!

Υποχρέωσε ΟΛΑ τα κράτη ν’ ανοίξουν τις αγορές τους σε ΟΛΑ τα προϊόντα! Με την «πίεση» των ανε­ξέλεγκτων εισαγωγών από τρίτες χώρες, πίεσε τους Ευρωπαίους γεωργούς αφόρη­τα. Στην πραγματι­κότητα τους έκανε εσκεμμένα μη-ανταγωνι­στικούς! Γιατί; …Για να γίνει ανακατα­νομή τού γεωργικού κεφαλαίου μέσα στα ευρωπαϊκά κράτη! Αυτό, το οποίο σε άλλες εποχές απαιτούσε οπλισμένους μπολσεβίκους για να έρθει εις πέρας, το κατάφεραν με χρήμα και στριπτιτζούδες. Οι ίδιοι μαρξιστές, οι οποίοι κάποτε έσφαζαν τους κολίγες για να παραδώ­σουν τη γη τους στο κράτος, ήταν οι ίδιοι που τους «έσφαξαν» τώρα εκ νέου, για να παραδώ­σουν τη γη τους σε λίγους ιδιώτες! …Ίδιες τεχνικές από τους ίδιους ανθρώ­πους με διαφο­ρετικά «αφεντικά»!

Αυτό το μαρξιστικό «διευ­θυ­ντή­ριο» των Βρυξελών ανά­γκασε τους «μικρούς» παρα­γωγούς να που­λή­σουν τα χωράφια τους στους «μεγά­λους» τής γεωργίας, οι οποίοι είναι θέμα χρόνου να παραδο­θούν με τη σειρά τους στους «ακόμα πιο μεγά­λους» των πολυεθνι­κών εταιρειών. Μικρή η αντί­σταση που βρήκαν, εφό­σον τα παιδιά αυτών των μικρών παραγωγών είχαν προ πολλού εγκαταλείψει την επαρχία για σπουδές. Αυτοί, οι οποίοι έπρεπε να καλλιεργούν τα χωράφια, ήταν πλέον πτυχιούχοι που κατέληξαν σερβιτόροι, πωλητές, σεκιουριτάδες και ντελιβεράδες στα μεγάλα αστικά κέντρα. Οι γερασμένοι αγρότες σε μεγάλο βαθμό «ακολούθησαν» τα παιδιά τους στα αστικά κέντρα και όσοι δεν τα ακολούθησαν «αργοπέθαιναν» στα εγκαταλειμμένα χωριά τους, περι­μένοντας να τους επισκεφτούν οι ανύπαντρες, άτεκνες και «πετυχημένες» κόρες τους ή τα διαζευγμένα αγόρια τους!

Μέσα σε λίγες δεκαετίες η ευρωπαϊκή ύπαιθρος είχε ερημώσει. Δεν υπήρχε δηλαδή ενδιαφέρον για να συνεχιστεί η αγροτική δραστηριότητα στις οικογένειες. Στην ερημο­ποιημένη πλέον επαρχία παρέμεναν ελάχιστοι γερασμένοι πληθυσμοί, οι οποίοι πλέον δεν μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τα χωράφια τους! …Τα εγκαταλειμμένα πλέον χωράφια τους! Άρα; …Άρα η κατάσταση ήταν έτοιμη να περάσει στην τελική φάση τού σχεδίου-Καλέργκι …Να αρχίσουν να μεταφέρουν μετανάστες στην ύπαιθρο! …Νεαρής ηλικίας άνδρες, αγράμματους, εξοικειωμένους με την αγροτική εργασία. Φτωχούς, αλλόθρησκους, φανατικούς και εξαιτίας των ενεργοποιημένων ενστίκτων επιβίωσής τους βίαιους! Το κάθε χωριό όπου θα εγκατασταθούν αυτοί οι έποικοι θα γίνει μια νέα «Δυτική Όχθη», όπου οι γηγενείς θ’ αντιμετωπίζονται σαν εχθρικοί «Παλαιστίνιοι»! Αναγκαστικά! Θέμα επιβίωσης θα είναι για όλους η παραμονή τους εκεί και η εκμετάλλευση των πόρων τής περιοχής.

Αυτοί οι φτωχοί κι απελπισμένοι «έποικοι» εύκολα θα γίνουν «όμηροι» αυτών που τους εξασφάλισαν τα μέσα για την επιβίωση σε ένα εχθρικό περιβάλλον —εφόσον αδιαμφισβή­τητα είναι εισβολείς—. Με αυτόν τον «ανθρωπιστικό» τρόπο άρχισαν οι «κατακτητές» να μεταφέρουν τους «εποίκους» τους! Αυτό, δηλαδή, το οποίο δεν μπορού­σαν να κάνουν επί αιώνες στην Ευρώπη, γιατί οι άνθρωποι θα έπαιρναν τα δικρά­νια τους και θα τους εξόν­τωναν, το έκαναν από «ευαι­σθησία» για τους πρόσφυγες, των οποίων τις χώρες προηγου­μένως οι ίδιοι κατάστρεψαν. Το έκαναν και για να «βοηθήσουν» δήθεν την κοινωνία που θα τους «φιλοξενούσε» …Να της δώσουν δήθεν «ζωή» …Να τη «μπολιάσουν» με νέο «αίμα» …Να τη γεμίσουν ξανά με παιδιά …Να την ωθήσουν δήθεν στην «ανά­πτυξη» …Να της προσφέρουν δήθεν «φτη­νή» τροφή …Να δώσουν δήθεν αξία στα εγκαταλειμμένα χωρά­φια τους. Αυτοί οι πληθυσμοί των απελπισμένων προορίζον­ταν να εγκατασταθούν στην ύπαιθρο, γιατί εκεί θα ήταν χρή­σιμοι για τους νεοφεουδάρχες που θα έκαναν «σκούπα» τα χωράφια και θα είχαν λόγο να πλη­ρώ­σουν φτηνούς και υπάκουους εργάτες για τις γεωργικές εργα­σίες …Εργάτες τους οποίους ποτέ δεν συνέφερε στους αυτο­απασχολούμενους μικροπαρα­γωγούς να πληρώνουν!

 

Κατάλαβε τώρα ο ανα­γνώστης τον λόγο που κάποιοι επέν­δυ­σαν στην ανώτατη εκπαί­δευση των γυναικών; Με τον εγκλη­ματικό σχεδιασμό τής ανώτατης εκπαίδευσης κατάφεραν και παγί­δευ­σαν τη γυναίκα, με αποτέ­λεσμα να μην βρουν σοβαρή αντίσταση στον καταστροφικό σχεδιασμό της αντικατάστασης πληθυσμών τού Καλέργκι. Από τη στιγμή που θα κατόρ­θωναν το δύσκολο —και ήταν το να μεταφέρουν «εποίκους» εκεί όπου μέχρι τώρα απαγορευόταν δια ροπάλου— όλα τα άλλα θα ήταν απλά διαδικαστικά θέματα, που θα τακτοποιούσαν την κατάσταση! …Copy-paste τού ίδιου σχεδιασμού σ’ ολόκληρη την Ευρώπη! Ό,τι έκαναν στην Ελλάδα, το έκαναν παντού. Από τη στιγμή που δεν θα υπήρχαν στο ύπαιθρο πληθυσμοί ν’ αντι­στα­θούν, θα «σάρωναν» τα πάντα. Με δάνεια κι επι­δο­τήσεις, με μη διαφανείς δια­δικασίες και αφανείς επιδιώ­ξεις, θα κατάφερναν να δημιουρ­γήσουν μια νέα κατηγορία «νεο­φεου­δαρχών» τύπου Μπιλ Γκέιτς …Αυτούς οι οποίοι θα έχουν το μονοπώλιο στη δια­τροφή των ανθρώπων —που όλοι τους πλέον είναι εγκλωβισμένοι στα μεγάλα αστικά κέντρα— …Τους πληθυσμούς τους οποίους στην τελική φάση τού σχεδίου θα τους τάιζαν ό,τι τους συνέφερε τους ίδιους και όχι ό,τι ήταν καλό για την υγεία τους …Αυτούς τους οποίους θα τους δηλητηρίαζαν συστηματικά με τα δικά τους Roundup των δικών τους Monsanto!

 

Αυτοί θα «σκουπίσουν» όλη την καλλιεργήσιμη γη, η οποία —μέσω των τραπεζών— θα καταλήξει στα χέρια τους …Την γη αυτών που μέχρι πρότινος λάμβαναν τις εύκολες επιδο­τήσεις και τις ξόδευαν στα στριπτιζάδικα της επαρχίας, γιατί νόμιζαν ότι αυτό θα συνεχίζεται επ’ άπειρον …Τη γη αυτών που θα «φορτώνονταν» με δάνεια, για να χρηματοδοτήσουν τις άσκοπες σπουδές και τη dolce vita των παιδιών τους. Αυτές οι πολυεθνικές εταιρείες θα συγκεντρώ­σουν όλη την καλλιεργήσιμη γη που έχουν ανάγκη οι άνθρωποι για την επιβίωσή τους! …Όλη τη γη γύρω από τις πόλεις, την οποία την έχουν ανάγκη για την επιβίωση των πληθυσμών τους …Μια πρωτοφανούς μεγέθους συγκέντρωση γης στα χέρια λίγων giga-φεουδαρχών!

Ποτέ στην ιστορία των ανθρώπων δεν έχει συγκεντρωθεί σε τόσο λίγα «χέρια» ολόκληρη η γεωργική δραστηριότητα του Πλανήτη. Καλλιεργήσιμη γη, καλλιεργητικά μέσα και γεωργικά φάρμακα ανήκουν σε ελάχιστους ανθρώπους! Απλά το πιο δύσκολο σ’ αυτήν την περίπτωση ήταν ν’ αρπάξουν τη γη των ανθρώπων χωρίς να τους προκαλούν, εφόσον όλα τα άλλα που αφορούσαν τις βιομηχανίες μπορούσαν να τα εξαγοράσουν μέσα από χρηματι­στήρια ή απλές «συγχωνεύσεις»! Το πρόβλημα ήταν η καλλιεργήσιμη γη, γιατί εκεί οι άνθρωποι αντι­στέ­κονταν και πολεμούσαν. Γι’ αυτόν τον λόγο έμαθαν να «κρύβονται» και να «κρύβουν» την ταυτότητά τους μέσα σ’ έναν «λαβύρινθο» εταιρειών, όπου η μία εταιρεία ανήκει σε άλλη, προκειμένου να χάνονται τα «ίχνη» των ιδιοκτητών τους.

Όπως κάνει η Blackrock στην Ουκρανία ή η Logicor στη Ρουμανία. Η μία εταιρεία «κρύβεται» πίσω από άλλες εταιρείες σε διαφορετικές έδρες, για να μπορέσουν να κρυφτούν οι πραγ­ματικοί ιδιοκτήτες τους. Στην περίπτωση της Logicor έχουμε μια εταιρεία η οποία παρι­στάνει την ευρωπαϊκή, αλλά ανήκει στην αμερικανική Blackstone —η οποία συνδέεται με τη Λίμαν Μπρόδερς και τους γνωστούς σε όλους μας τοκογλύφους τής Νέας Υόρκης—. Αυτού του είδους οι εταιρείες συγκεν­τρώνουν την καλλιεργήσιμη γη, προκειμένου να ελέγχουν τους ανθρώπινους πληθυσμούς ΟΛΗΣ της Γης. Αυτού του είδους οι εταιρείες προστα­τεύονται από ειδικούς νόμους, προκειμένου να μην δημοσιοποιούνται ποτέ τα ονόματα των φυσικών προσώπων που είναι οι ιδιοκτήτες τους. Αυτό είναι απολύτως φυσικό, εφόσον αφορά την προσωπική τους ασφάλεια. Θέλοντας να επιτύχουν το μονοπώλιο της εξάρτησης και άρα του κοινωνικού εκβιασμού, «παραγγέλ­νουν» και τους επιθυμητούς γι’ αυτούς νόμους. Διαφθεί­ρουν κυβερνήσεις και παίρνουν ως «αντιπαροχή» τούς νόμους τους οποί­ους οι ίδιοι συντάσσουν, για να κατακτήσουν με πονηριά αυτό το οποίο μέχρι τώρα μπο­ρούσε να κατακτηθεί μόνον με σφαγές …Για να μπορέσουν να γίνουν μονοπώλια σε μια τόσο «αχανή» δραστη­ριότητα.

Τι θα πει μονοπώλιο άνωθεν επιβεβλημένο με την ισχύ τής εξουσίας και τις απειλές της; …Να μην αφήνουν τους ανθρώπους, ακόμα κι αν έχουν στη διάθεσή τους κάποιο χωράφι, να το καλλιεργούν για τη δική τους τροφή …Να μην τους αφήνουν να διαθέτουν στην τοπική λαϊκή αγορά τα προϊόντα που η εξουσία είχε αποφασίσει να τα κάνει «προνόμια» των πολυ­εθνικών …Να τους αναγκάσει να «σφραγίσουν» τα πηγάδια τους …Να τους αναγκάσει να ξεριζώσουν τα δένδρα που παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα με αυτά των πολυεθνικών …Να τους αναγκάσει να θανατώσουν τα ζώα που πιθανόν εξέτρεφαν, θέλοντας να ελέγχουν μόνοι τους την ποιότητα της διατροφής τους! ΔΕΚΑΡΑ δεν δίνουν για τη δημόσια υγεία αυτοί οι οποίοι ταΐζουν τον κόσμο με σκουπίδια!!! Αυτό το οποίο τούς ενδιαφέρει είναι να τρώει ο κόσμος μόνον τα δικά τους «σκουπίδια»!

Όμως, ο «κλοιός» γύρω από τα σύγχρονα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» δεν είχε κλείσει ακόμα! Υπήρχαν ακόμα «ανοίγματα», τα οποία δεν εξασφάλιζαν τη «στεγανο­ποίηση» των μεγάλων αστικών κέντρων. Δεν είχε κλείσει ερμητικά ο κλοιός γύρω τους! …Υπήρχαν και τα δάση! …Τα δημόσια δάση τούς απειλούσαν! Τα δάση ήταν για πολλούς ένας ελεύθερος χώρος! …Ένας χώρος ο οποίος έκανε τους ανθρώπους να αισθά­νονται ελεύθεροι και αυτό ήταν ανεπι­θύμητο για τους συνωμότες! …Ένας χώρος όπου θα μπορούσαν να μετακινηθούν ελεύθερα κάποιοι πληθυσμοί και ν’ αρχίσουν ν’ αναπτύσσουν εκ νέου εναλλα­κτικές κοινότητες επάνω σε μια άλλη ιδεολογική ή οικονομική βάση! Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι άρπαγες  και συνωμότες ήταν να έχουν απέναντί τους νέους «Ρομπέν των Δασών», οι οποίοι θα μετέτρεπαν τα δάση σε «Σέργουντ»!

 https://traianou.gr/2025/09/ee_matrix.html