Λίγο πιο πέρα από τα χιλιάδες μπαρμπέρικα/κομμωτήρια, τα νυχάδικα. Ειδικά αυτά έχουν πληθύνει σαν τα έντομα. Σε κάθε πόλη. Σε κάθε γειτονιά. Όλη η Ελλάδα βάφει νύχι. Στον Πειραιά το τελευταίο διάστημα ανόιγουν πολλά ενεχυροδανειστήρια, χωρίς η επαρχία να πάει πίσω με αποθήκες για δουλειά σε κάτι παρακμιακά μίνι μάρκετ .....οι καφετέριες, που έχουν γεμίσει με τατουάζ και… αποτριχωμένους μπαρίστας. Μικροί μεγάλοι με σαρτσάκια μέσα Σεπτεμβρίου, ανέμελοι πίνουν καφέδες. Αλυσίδες περασμένες στον λαιμό με μπόλικα αποπνικτικά αρώματα..Το μότο σε όλους το πανάκριβο κινητό. Αν δεν δείχνεις κινητό, δεν ζεις. Η τραπ με κάτι αλήτες να τραγουδούν. Ξυλοδαρμοί ανηλίκων σχεδόν καθημερινά. Επώνυμα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα από μάντρες, έχουν κατακλύσει ΟΛΗ την Ελλάδα χωρίς πουθενά έλεγχο. Καφενέδες, ταβέρνες, καπηλειά, ημίφως με καντήλια και παντού μυρωδιές από φτηνές κολώνιες..Δυστυχώς είναι ο ξεπεσμός μιας ολόκληρης κοινωνίας! Μιας κοινωνίας ΧΩΡΙΣ να παράγει!! Χωρίς σοβαρές δουλειές!! Να ζει απλά για το θεαθήναι! Ενα καθυστεριό τροματικό με καμουφλάζ τις Πανελλήνιες!
Με χωρίς καμία ρατσιστική διάθεση.
Το καφέ είναι το νέο πλυντήριο μαύρου χρήματος μετά τα αρτοπωλεία. Παντού Αλβανά βλέπεις! Φυλές ανακατεμένες!
Ποιος λαός να φωνάξει; Πάμε καλά; Το επίπεδο είναι τόσοοοοοο χαμηλό που δεν αξίζει να γράφεις τίποτα.
Το μεγάλο κρίμα είναι οι κτηνοτρόφοι...που φωνάζουν εντελώς ΜΟΝΟΙ τους! Θυμίζουν τους αγανακτισμένους στο σύνταγμα!
Το αστείο της υπόθεσης, φίλε μου Peri;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠήγα σε μαγαζί με στρατιωτικά είδη, να πάρω ένα τσαντάκι και ένα παντελόνι για την δουλειά.
Το μαγαζί πουλούσε τουρκικά όπλα.
Τουρκικά, καταλαβαίνεις;;;
Μαζί με τις άλλες μάρκες, πουλούσε και τουρκικά πιστόλια.
Φτηνά και αξιόπιστα, λένε.
Ποια Rafale, belhara και F-35.
Ο εχθρός παίζει απίστευτη "μπάλα" σε υβριδικό πόλεμο κι'ο κόσμος, αυτό το ΚΑΘΥΣΤΕΡΙΌ που αναφέρεις, το μόνο που τον νοιάζει είναι πως θα "τσιμπήσει" καινούργιο I phone, έστω και αν πεινάσει το βράδυ.
Κάθε βράδυ γυρνώ με το μετρό και βλέπω το 90% του κόσμου μέσα, άντρες και γυναίκες, μικρούς και μεγάλους, μέσα στα βαγόνια, πάνω από μια οθόνη κολλημένοι.
Νιώθω απίστευτη μοναξιά, ζώντας με έναν λαό που ξέχασε να επικοινωνεί με την καρδιά και το μυαλό του.
Παντού κλειστά μαγαζιά και Παντού ανοίγουνε νυχάδικα, καφετέριες και ταχυφαγεία.
Βιβλιοπωλεία, πολύ λίγα μένουν.
Κανεις πλέον δεν σηκώνει το κεφάλι του να δει τον ουρανό, τον ήλιο, η το φεγγάρι και τ'άστρα.
Δεν υπάρχει ελπίδα φίλε.
Δυστυχώς, δεν κερδίζουμε την χώρα μας πίσω, με τσιτάτα που λένε κάτι "Μπατριωταράδες" στην βουλή, η στα μπλόγκ, η στον δρόμο.
Κανεις δεν κέρδισε τον πόλεμο με "μαρίδα Φαλήρου και κανταδίτσα στο σεληνόφως".
Το "νόστιμο" της υπόθεσης;;;
Δίπλα από patch με Σπαρτιάτες πολεμιστές, εθνόσημα και εμβλήματα ειδικών δυνάμεων, μοστράριζε φαρδειά πλατιά η τουρκική εταιρεία όπλων.
Canik Arms.
Ρούχα, κρεβάτια, παπλώματα, τρόφιμα, όλα από Τουρκία.
Αυτή είναι η Ελλάδα 2.0 της ανάπτυξης.
Ετοιμάσου φίλε μου, να δεις τα τρίς χειρότερα.